The Darjeeling Limited ทางรถไฟสายรัก

อันนี้ต้องออกตัวก่อนว่าเราไม่ใช่นักวิจารณ์หรือพยายามจะเขียนเรื่องหนังในแบบระดับตำนานตามปรมาจารย์ดูหนังท่านไหน แต่เราเขียนตามความรู้สึกเรา เพราะฉะนั้นจะผิดจะถูกยังไงก็ต้องบอกไปเพียงแค่ว่า "เอิ่ม ก็เราดูแล้วเราคิดงี้อ่ะ" ล่ะนะท่านทั้งหลาย

หากมีคนถามว่าหนังเรื่องอะไรที่ดูแล้วประทับใจที่สุด หนึ่งในนั้นคงไม่พ้น The Darjeeling Limited หนังทุนต่ำดูสบายๆของผู้กำกับคนโปรด Wes Anderson เจ้าของผลงานอมตะ Rushmore และ The Royal Tenenbaums ซึ่งเรื่องหลังติดดีกรีเป็นหนึ่งในหนังยอดเยี่ยมที่สุดในรอบทศวรรษจากหลายๆสถาบันเลยทีเดียว

(สปอยล์เนื้อหา)

The Darjeeling Limited เป็นเรื่องราวตลกเสียดสีของพี่น้องสามคน ฟรานซิส ปีเตอร์ และแจ็ค ที่ขาดการติดต่อกันไปแรมปี การเดินทางบนรถไฟสายยาวของอินเดียสายนี้คือกุญแจสำคัญที่ฟรานซิสเชื่อว่าจะทำให้ทั้งสามคนกลับมาสนิทกันได้อีกครั้ง ในตอนแรกฟรานซิสบอกทุกคนว่าการเดินทางครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อตามหาจิตวิญญาณที่แท้จริงของตัวเอง แต่ความจริงแล้วคือการมาพบแม่ซึ่งมีแหล่งข่าวสืบทราบมาว่าบวชเป็นแม่ชีอยู่บนยอดเขาสูงแห่งหนึ่งในอินเดีย  ใบหน้าของฟรานซิสออกจะดูไม่ได้อยู่สักหน่อย เต็มไปด้วยแผลเป็นและรอยช้ำ เขาอ้างว่าเป็นอุบัติเหตุรถชน อย่างไรก็ตามเราจะได้รู้กันภายหลังว่าแท้จริงแล้วมันเกิดจากการที่เขาพยายามฆ่าตัวตาย 

ปีเตอร์เป็นลูกคนกลางที่อ้างอยู่บ่อยๆว่าตนเป็นลูกคนโปรดของพ่อ และนำของของพ่อมาใช้ ในหนังเราจะเห็นปีเตอร์กินยาแก้ปวดหัวเยอะมากๆ ซึ่งเขาบอกแจ็คตอนหลังว่าเป็นเพราะเขากำลังจะเป็นพ่อคน และจิตตกไปเองว่ากลัวความสัมพันธุ์ของเขากับอลิซแฟนสาวจะจบลงด้วยการหย่า

แจ็คเป็นนักเขียนซึ่งเขียนเรื่องราวที่คล้ายกับชีวิตจริงมากจนพี่น้องยังออกปาก แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ยอมรับความจริงนั้นก็ตาม แจ็คหมกมุ่นอยู่กับการฟังเทปฝากข้อความจากแฟนเก่าทุกครั้งที่รถไฟจอดพักที่สถานี ต่อมาเขามีความสัมพันธุ์ลับๆกับริต้า เจ้าหน้าที่สาวบนรถไฟ   

ทั้งสามคนแวะซื้อของและเข้าไปเยี่ยมชมวัดหลายแห่ง เราชอบฉากที่ฟรานซิสโดนขโมยรองเท้าเพราะโดนเด็กหลอกว่าจะขัดให้ ฟังดูอินเดียมากๆ สุดท้ายฟรานซิสเลยต้องใส่รองเท้าคนละข้างไปเรื่อยๆนับจากนั้น จากตลาดปีเตอร์ได้ซื้องูเห่ามาตัวนึง เพราะฟรานซิสบอกไว้ตั้งแต่ตอนขึ้นรถไฟครั้งแรกว่าให้ลองทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน เปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ แนวนี้ ปรากฏว่าตื่นมาตอนเช้างูเห่าหายออกไปจากกล่องอย่างไร้ร่องรอย เป็นเดือดร้อนให้เจ้าหน้าที่หน้าโหดมาช่วยจับให้ ไม่พอเท่านั้น ฟรานซิสกับปีเตอร์ยังสู้กันด้วยเรื่องใครเป็นลูกชายคนโปรดของพ่อเสียอีก บวกกับเรื่องเดิมที่ทั้งสามชอบสูบบุหรี่ในห้องอีก สุดท้ายสามพี่น้องพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่นับสิบใบเลยเป็นอันโดนเด้งออกมาจากรถไฟ เคว้งคว้างอยู่กลางทะเลทราย

เรื่องนี้แทรกมุกตลกไว้หลายฉากและดำเนินเรื่องในแบบที่เราคุ้นเคยกันดีของ Wes Anderson ที่เราชอบอีกฉากนึงคือฉากที่ปีเตอร์ช่วยเด็กที่จมน้ำเอาไว้ไม่ได้ ในความเห็นเราเราว่ามันทำให้ปีเตอร์คิดไปว่ากับเรื่องแค่นี้ยังไม่รอดจะดูแลลูกตัวเองเป็นคนๆได้ยังไง แต่สุดท้ายคนในหมู่บ้านก็เข้าใจและขอให้ทั้งสามมาร่วมงานศพของเด็กคนนั้น ก็เหมือนเป็นนัยว่า คนเป็นพ่อสามารถทำผิดพลาดได้ และทุกคนพร้อมที่จะเข้าใจและให้อภัยหากว่าคนเป็นพ่อนั้นทำสุดความสามารถจริงๆ

ในตอนท้ายที่ฟรานซิสจะคืนพาสปอร์ตให้กับทุกคนหลังจากตอนแรกที่ยึดเอาไว้เพราะกลัวน้องๆจะหนีกลับบ้านกันก่อน เราประทับใจมากๆที่ทุกคนบอกว่าฟรานซิสคงจะเก็บพาสปอร์ตนั้นได้ดีกว่าตน เหมือนกับบอกเป็นนัยว่าสามพี่น้องกลับมาสนิทและไว้ใจกันอีกครั้งหนึ่ง จะว่าไปอีกหนึ่งสิ่งที่เราชอบมากสำหรับหนังเรื่องนี้คือเพลงประกอบที่ฟังสบายๆ แต่ชวนให้ละห้อยหานึกถึงเวลาครั้งยังเยาว์ เพลงในยุค 60 จากวงระดับตำนานอย่าง The Kinks ก็เข้ากันได้ดีมากกับโทนของหนัง ถึงเนื้อหาจะค่อนข้างเครียดแต่ผู้กำกับกลับสื่อออกมาอย่างเบาๆ ถึงจะไม่ตลกแบบหัวเราะก๊ากออกมาแต่ก็หัวเราะหึหึออกมาได้ในอารมณ์ที่แบบ เออ ก็คิดได้เนอะ เป็นหนังที่ทำให้รู้สึกดีจริงๆ ทุกอย่างมันลงตัวหมดเลย

พอดูจนจบเราก็นั่งอึ้งอยู่หน้าจอคอมอยู่พักใหญ่ๆ คิดว่าตลอดทั้งเรื่องทั้งสามคนได้เจออะไรหลายอย่างมากมาย ความลับของทั้งสามคนถูกเปิดเผย และปมในใจที่ซ่อนไว้ก็คลายออกด้วยดี  แม้การผจญภัยของทั้งสามคนอาจจะดูไม่ยิ่งใหญ่ แต่มันช่วยหลอมรวมสามพี่น้องเข้าด้วยกันอีกครั้ง ภายใต้ความไม่ไว้ใจกัน ความไม่เข้าใจกัน คือความอบอุ่นของสายใยความเป็นพี่น้องที่ยากจะทำลายลงได้ เวลาร่วมทุกข์ก็ยังมีใครบางคนช่วยผ่อนหนักเป็นเบา เวลาร่วมสุขก็สุขเป็นทวีคูณเพราะมีคนช่วยแชร์ สำหรับลูกคนเดียวอย่างเรา เราดูแล้วเราก็ถอนหายใจ หากได้มีพี่น้องกับเขาบ้างก็คงจะดี